Από τα μέσα του 8ου αι. π.X. οι ταφές σταματούν και η περιοχή ανακτά τον οικιστικό-βιοτεχνικό χαρακτήρα των παλαιότερων περιόδων. Τότε χαράσσονται και οι πρώτοι τέσσερις δρόμοι, που έμελλε να αποτελέσουν τους μακροβιότερους της γειτονιάς.

Είναι η εποχή που στην Αθήνα συντελούνται δομικές αλλαγές. Ο θεσμός της βασιλείας αποδυναμώνεται, η εξουσία περνά σε μία μικρή ομάδα πλούσιων ευγενών, η διοίκηση μεταφέρεται από την Ακρόπολη στην κάτω πόλη και σταδιακά γεννιέται στην Αθήνα η πόλη-κράτος, το βασικό κύτταρο πολιτικής και αστικής οργάνωσης στην αρχαία Ελλάδα.

Οι κάτοικοι, που κατά το μεγαλύτερο μέρος τους είναι φτωχοί αγρότες, ζουν στις πλαγιές και στις υπώρειες της Ακρόπολης, καθώς και σε μικρές κοινότητες της αττικής υπαίθρου. Ορισμένοι ασχολούνται με την παραγωγή πήλινων αγγείων διακοσμημένων με γεωμετρικά σχέδια. Η εξαιρετική ποιότητα των προϊόντων τους ευνοεί το εμπόριο και δίνει ώθηση στην οικονομία της πόλης.

Ποια ακριβώς είναι η συμβολή της περιοχής στη νέα εποχή δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Ωστόσο τα πηγάδια, οι λάκκοι με τις καταστραμμένες οικοσκευές, μερικά σπαράγματα τοίχων και δύο κεραμικοί κλίβανοι που βρέθηκαν σε διάφορα σημεία του χώρου, μαρτυρούν μία πιο οργανωμένη οικιστική και βιοτεχνική δραστηριότητα.